Diario vrijdag 13 mei: Inburgeringscursus
Vandaag dwaalde ik met een boodschappenlijstje in mijn achterhoofd door de wijk Appio/Tuscolano. Het is de wijk die net ten zuiden van de stadsmuur die het Centro Storico begrensd, bij de Jan van Lateranen, ligt. Het is samen met de wijk Pigneto mijn “achterland” voor zover dat buiten het Centro Storico ligt. Pigneto, althans, het voor mij naburige stuk, is meer dorpsachtig, met veel terrasjes en kleine middenstand. Appio/Tuscolano is meer stedelijk, met doorgaande “avenues” en een wat deftiger bebouwing. Het is de wijk waar het dichtstbij gelegen postkantoor is gevestigd, zie mijn escapades van 30 april en waardoor mijn weg naar de Via Appia antiqua loopt (Appio, niet waar?). En het is de wijk waar ik wel een soort van Hema of V&D verwachtte, op jacht naar een portemonnee.
Aan die verwachting werd voldaan, waarbij het me van het hart moet dat ik zo goed de weg wist te vinden in dit warenhuisje, omdat de indeling vrijwel exact dezelfde was als die van de Bijenkorf in Utrecht. Hij was veel kleiner, maar toch: beneden parfumerie, dan een verdieping met damesmode, daarboven de herenmode + accessoires en ergens tussendoor speelgoed. Zo is ook de indeling van de supermarkten in mijn buurt eigenlijk volslagen analoog aan de AH op de Burgemeester Reigerstraat. Er moet een logica achter zitten.
Mijn volgende jachtdoelen waren attributen om postpakketjes te verzenden. Ik heb in mijn hoofd gezet dat ik overtollig gewicht, in de vorm van uitgelezen boeken, de komende week naar huis wil opsturen. Daarvoor heb ik kartonnen doosjes nodig, plakband, etiketten.
Een eerste kantoorboekhandel bezorgde me nastro adesivo en etichete en wees me de weg naar een verder gelegen speciaalzaak die me kartonnen doosjes zou kunnen bezorgen. Het lukt me nu vrij aardig om dit in een gesprek met een dame die geen Engels spreekt geregeld te krijgen. Ik snapte ook precies waarheen ze me verwees.
Tien minuten later, toen hoge nood me spoorslags naar een bar had gedwongen, kreeg ik loon naar werken van drie jaar Italiaanse les bij Babel. In vloeiend Italiaans bestelde ik een espresso doppio en vroeg de weg naar il bagno. Toen daar gearriveerd, het zeer nodige WC papier ontbrak, had ik geen Google translate nodig om te melden dat le carte hygieniche ontbraken. Die me dan ook onverwijld werden aangereikt.