Corona II: Zaterdag 14 -3:
En toen was de situatie zo:
In Nederland wordt je geacht je sociale contacten tot een minimum te beperken, het huis niet te verlaten wanneer je hoest of proest, en zo mogelijk thuis te werken. Iedere bijeenkomst met meer dan 100 personen is niet toegestaan. Musea, schouwburgen en bioscopen zijn gesloten. Sporten in groepsverband gebeurt niet meer, de competities liggen stil. Dit alles in ieder geval tot eind maart.
In België, Denemarken, Noorwegen, Ierland en Frankrijk is het zo mogelijk nog drastischer.
En in Italië: Totaal reisverbod, sluiting van alle winkels behalve voor supermarkten en apotheken. Je wordt beboet wanneer je zonder geldige reden (= werk of zorg) op straat wordt aangetroffen en op liegen over die reden staat in theorie gevangenis straf.
Mijn eigen opvattingen over Corona (zie Corona I) zijn onveranderd maar mijn omgeving is drastisch gewijzigd. Het is fysiek niet mogelijk om op 1 april Rome te bereiken en waarschijnlijk ook niet om er te verblijven. Daarnaast is het moreel-ethisch niet te verantwoorden om de kans te lopen een bijdrage te leveren aan de belasting van de Italiaanse gezondheidszorg.
Ik pas me op de volgende manier aan mijn omgeving aan:
- Ik ga proberen vanaf 1 april in Utrecht het leven te leiden dat ik me in Rome had voorgesteld: dagelijks schrijven aan “De Dwarsligger” en dagelijks een verhaal uit de Decamerone lezen.
- Zodra het mogelijk is om vrijelijk naar Rome te reizen, er over straat te lopen en er een kerk of palazzo mee te pikken, ga ik er heen. Ik schat dat het eind mei of begin september zal worden. Kan ik ook het zesde deel van mijn cursus Italiaans nog meepikken.
- Wat die schatting betreft: ik lees net in de Volkskrant van vandaag dat de Spaanse Griep in een eerste golf in het voorjaar van 1918 kwam, en in een tweede – de ergste – golf in het najaar van 1918. De derde golf in 1919 viel qua impact mee.